Le nouveau Stefaan Sintobin est arrivée, en ze luistert naar de naam Stéphanie. Ze blaakt van zelfvertrouwen nadat ze eindelijk de stap naar haar ware ik zette. Wie het Brugs Vlaams Belang gemeenteraadslid een béétje kende kon wel vermoeden dat er onder dat laagje homohaat gewoon een gebrek aan zelfliefde en penisnijd zat. Dat geeft vandaag ook Stéphanie toe. Al was dat niet meteen makkelijk, zo'n geslachtsverandering... En kreeg ze hulp uit onverwachte hoek...

De Brugse Stem: "Stéphanie, zie je stralen!"

Stephanie Sintobin: "Dank je, er viel een blok van mijn schouders. Ik worstelde reeds lang met mijn 'geaarsdheid' (bulderlacht), maar hield dat voor mezelf. Het feit dat ik als ontluikendie tiener in de frituur altijd voor die berenlul met tartaar ging, had een belletje moeten doen rinkelen... Maar ik was blind!"

De Brugse Stem: "Wanneer werd het je duidelijk dat je eigenlijk een kwetsbaar meisje was in het lichaam van een gezette bullebak?"

Stéphanie Sintobin: "Nu ja, 'kwetsbaar meisje', hahaha. Ik ben nog altijd meer boerendochter dan Miss België hoor (vette knipoog). Nu, altijd maar dat homobashen deed iets met mijn ziel. Na een congres kaartte ik wat na met Dries Van Langenhove. Na 37 pintjes gaf Dries toe dat hij eigenlijk zelf homo was, maar dat niet kon aanvaarden en zijn haat tegenover zichzelf projecteerde op de homogemeenschap. We zijn toen spontaan beginnen muilen en trokken wat later naar de toiletten. Daar is mijn, euh, geest opgengetrokken. Die eerste ervaring heeft me doen nadenken. Voor de eerste keer in m'n leven..."

De Brugse Stem: "Sterk. Nu, tussen erkennen dat je op mannen valt en een transitie tot vrouw: daar zit toch nog een groot verschil tussen?"

Stéphanie Sintobin: "Ja, natuurlijk. Ik bleef wat worstelen, en had het er op een avond over met een goede vriend van me, die ook actief is als schepen in de Brugse politiek en ik vaak tegenkom in Brussel. Ik zal geen namen noemen, want hij zal nog wachten met zijn transitie tot zijn kinderen het huis uit zijn. Nu, die vriend biechtte mij op dat hij stiekem vrouwenondergoed draagt uit de Damart, en dat dat heerlijk aanvoelt. "Niemand ziet het", zei hij. "Het geeft een extra dimensie, je voelt je heerlijk". Zo gezegd zo gedaan. En ik moet zeggen, dààr en toén besefte ik dat ik eigenlijk een vrouw was, gevangen in het lijf van een mannelijke bullebak. Daarna was de stap snel gezet."

De Brugse Stem: "Heeft het vrouw zijn je ook zachter van aard gemaakt?"

Stéphanie Sintobin: "Wees maar zeker. Ik kocht ondertussen een partijkaart van Groen en stelde me kandidaat als voorzitster van de Brugse LGBTQ+ community. Kan tellen qua wolligheid hé? En Dalilla Hermans - die ik als 'Stefaan' serieus viseerde gewoon omdat ze een negerin is - werd ondertussen een goede vriendin. Ze leerde mij het belang van emancipatie kennen. We volgen nu zelfs samen een cursus penisvlechten bij SNT. Héérlijk, zo'n meidenavonden."

"Dalilla en ik zijn ondertussen goede vriendinnen. Ik heb geen probleem meer met negerinnen."

De Brugse Stem: All's well that ends well!

Stéphanie Sintobin: "Ik versta geen Engels, jammer genoeg. Ik heb nog veel in te halen... Jaren als Vlaams Belanger door het leven gaan hakt er in: nooit bezocht ik musea of las ik een boek dat niet door onze gids en leider Filip Dewinter geschreven was. Maar ook daar helpt mijn anonieme Brugse politieke vriend me van harte mee. Bedankt dus voor alles, Franky!"