Mark Gerards uit Koolkerke staart naar de regendruppels die tegen het raam tikken. Zijn gedachten dwalen af naar de kortstondige, eenzijdige relatie die hij had met de Brugse schepen van cultuur, Nico Blontrock (CD&V).

Tentoonstelling

Het begon allemaal op een koude novemberavond, toen Mark, een timide stroper en huidenvetter bij de Brugse Groendienst, de charmante Nico ontmoette tijdens een lokale tentoonstelling over de verschillende erotische thema's in het Nieuwe Testament.

"Heb jij al kaarten voor Hellmut Lotti Goes Metal?", opende de charmante schepen, en "het frietmuseum is echt zijn geld waard." Hun gesprekken waren als een dans van woorden, waarbij Nico de leiding nam en Mark volgde, gevangen in de betovering van zijn creatieve geest. Mark wou niets liever dan de liefde bedrijven met Nico, tot de kamer ervan stonk.

Bevestiging

Maar al snel werd duidelijk dat Nico's aandacht meer gericht was op de aanwezige hapjes en broodjes dan op de groeiende connectie tussen hen. Mark vond zichzelf verstrikt in een eenzijdige liefde, waarin hij constant verlangde naar bevestiging die maar zelden kwam.

"Drink je wel genoeg bier, Mark?", vroeg Blontrock, "je ziet er een beetje pips uit. Hier, eet een sandwich tegen de honger. Ga je volgende week mee naar de Horecabeurs?" De gratis broodjes van Nico waren zijn ware liefde, en Mark was slechts een passant in het kleurrijke palet van zijn leven.

De breuk was onvermijdelijk. Mark besefte dat hij zichzelf had verloren in een relatie die slechts een schaduw was van echte liefde. Op een dag verdween Nico net zo snel als hij was verschenen, achterlatend enkel zijn vuile onderbroeken als stille getuigen van de kortstondige affaire. Mark bleef achter met een gebroken hart.