Wat al even in de lucht hing, is nu ook bekrachtigd door het partijbestuur. Ondanks de tegenkanting van sommigen omdat het partijbestuur van CD&V reeds vijf jaar is overleden, heeft de partij Dick De fauw bekrachtigd als lijsttrekker voor de volle zes jaar.

"Wat ga je doen?", roept hij ons uitdagend toe, "ik ben de alfa-Dick, get fu-uuucked." De fauw draait het volume van de zware hip-hop beats omhoog en we kunnen de rest niet meer verstaan. Terwijl hij wegfietst horen we hem nog "pussy" roepen.

Familiepartij

Insiders getuigen dat de sfeer binnen de 'familiepartij' een beetje is omgeslagen: "het is de grootste maffia-familiepartij geworden sinds 'Backstab' De fauw een ego heeft gekregen", getuigt een anonieme CD&V'er, "niemand durft nog iets zeggen tegen Dirk." Andere partijleden zien het dan weer positiever in. Anoniem schepen P. Marechal getuigt: "ik ben blij dat Brugge eindelijk terug een leider krijgt. Akkoord, het is geen bisschop, maar met De fauw kunnen we het kerkelijk recht ook wel handhaven."

Volgens onze politicoloog Janne Narten speelt CD&V paniekvoetbal: "Judas - excuseer, Dick - De fauw weet dat de Bruggeling traag van begrip is en geen verandering wil. Daar kan hij mee scoren aangezien hij letterlijk geen enkele van de grote dossiers heeft kunnen beïnvloeden, laat staan bewegen." Volgens Narten heeft De fauw dan ook nul politieke slagkracht in Brussel.

Autoritaire machtspartij

Grootste slachtoffer van de hele heisa is het getalenteerde parlementslid Franky Demon (CD&V). "Hoe ze hem opzij hebben geschoven, echt...", het snijdt nog steeds diep bij collega-politicus en compagnon de route Nico Blontrock. "Ik heb al vaak gedacht om terug te keren naar Radio 2", getuigt de moedige Blontrock, "maar ze hebben al iemand anders aangenomen om de hot-dogs te maken." We vragen de schepen naar het nummer dat het best past bij de huidige situatie: "(denkt diep na). Vuile Huichelaar. Ja, dat vat het wel een beetje samen."

Meer dan ooit is CD&V dus een autoritaire machtspartij geworden die het speeltje is geworden van de minst efficiënte burgemeester van de laatste honderd jaar. "Er is weinig om hoopvol over te zijn", besluit Janne Narten, "al ben ik wel blij met de basisplaats van Balanta."