Het Brugse stadsbestuur is klaar om - na 2 maanden welverdiende rust na arbeid - zich terug ten volle ten dienste te stellen van de Bruggeling. Tijd om eventjes terug te blikken op de eerste twee trimesters van hun legislatuur, en te peilen naar de verwezenlijkingen waar ze meest trots op zijn maar vooral: wat hun meest inspirerende plannen voor de toekomst zijn. Vandaag trakteren we u op een exclusief gesprek met schepen voor cultuur Nico Blontrock (CD&V).

DBS: Schepen Blontrock, bedankt voor dit exclusieve gesprek.

Nico BLONTROCK: ‘Voor mij graag de ribbetjes à volonté en neem uiteraard zelf ook iets. Dat is hier toch op jullie kosten hé?’

DBS: Euh, OK, geen probleem. Ter zake: toen u in januari als schepen voor cultuur uw beleidsnota voorstelde, klonk het ambitieus dat u de juiste man op de juiste plaats was. Naar eigen zeggen ademde u cultuur uit al uw lichaamsopeningen. Tegenstanders opperden schamper dat het dan wel om ‘polonaise-cultuur‘ zou gaan. Hoe kijkt u daar na iets meer dan een half jaar bestuur op terug?

NB: ‘Polonaise rijmt op mayonaise, wist je dat? Mag ik die even? Dank je. Wel, wat kan ik daar op zeggen? In alle bescheidenheid durf ik te stellen dat ik als schepen niet meer en niet minder dan een cadeau ben voor de Bruggeling. Een groot cadeau. Hahahaha… Humor. Heerlijk toch? Waar blijven die frieten eigenlijk? Ober!’

DBS: Waar wij, en vooral onze lezers, nieuwsgierig naar waren: wat vond u als hoofd van de Brugse cultuurdienst het meest geslaagde culturele gebeuren van dit jaar tot nog toe?

NB: ‘Zonder énige twijfel de Tripel Dagen op de Markt. Wat een feest! Wat een overdaad aan culturele input! Willy Sommers, Dana Winner, … Top gewoon. Ook de buurtfeesten op Sint-Pieters waren dit jaar nét dat tikkeltje beter dan anders. Waarschijnlijk omdat ik ze deze keer presenteerde. Ik heb ook geplaybacked, stel je voor. De tent ging uit haar dak. Mijn motto is dan ook : “gééf aan de mensen Nico. Gééf! Ze verdienen het”. Ja, zélfs de paupers van Sint-Pieters. Zeg, naar het schijnt is de vol-au-vent hier ook niet te versmaden. Zou ik durven gaan voor een tweede hoofdschotel? Roep jij de garçon eens?’

DBS: Tripel dagen? Buurtfeest Sint-Pieters? Maar dit zijn zaken die door externen werden gerealiseerd, en toch niet door ‘uw’ Brugse cultuurcentrum?

NB: ‘Serieus? Daar had ik geen idee van. Da’s een leuk wist-je-dat-je! Bedankt! Weet je, ik ben daar zo niet mee bezig met al dat gedoe. Ik ben immers zelf ook ‘extern’, hahahaha. Mijn heimat ligt in Sint-Jozef. Dat wist je niet hé? Je zou het mij niet geven, maar ik ben ook maar een simpele jongen hoor. Schijn bedriegt!

DBS: Begrijp ik het goed dat u niet meteen zicht hebt op het werk van de programmatoren van ‘uw’ cultuurcentrum?

NB: ‘Goh, het cultuurcentrum. Waar is dat weer? Is dat dat groot rood gebouw op ’t Zand? Het schijnt dat ze daar overhéérlijke croque monsieur hebben. Moeten we voor een volgend interview beslist eens heen! Kan jij morgen?’

DBS: ‘Euh, OK... Een laatste vraagje: naar welke culturele zaken kijkt u voor het tweede deel van 2019 nog uit?’

NB: ‘Zonder enige twijfel de Sterrenstoet! Het Kerstverhaal wordt in een volkse maar tegelijkertijd stemmige optocht uitgebeeld door meer dan honderd figuranten. Stel je voor, anno 2019!’

DBS: ‘Juist, anno 2019… Is dat niet meer iets uit het verleden, zo’n stoeten en processies? In Zuienkerke ja, maar Brugge… Hoogstaand cultureel kun je dat toch ook niet echt meer noemen? Wij dachten bijvoorbeeld aan een voor ons naar uit te kijken hoogtepunt: de inhuldiging van het Peter Slabbynckpleintje?’

NB: ‘Peter Slabbynckpleintje? Wat is dat nu weer? Hebben ze dat gevonden met die opgravingen aan het Beursplein? Leuk… Zelfs ik kan nog bijleren, stel je voor. Nu, genoeg gebabbeld hoor zeg. Toi toi toi met je artikel, maar ik kies nu eerst mijn dessert. Even kijken. Oh ja, morgen croque monsieurs in het cultuurcentrum op ’t Zand? 17u?

(René Planchez)