Roger Verkeste (92) uit de Oostmeers heeft er een fantastisch leven opzitten. Roger was elf jaar oud toen Brugge werd bevrijd door de Canadese 12th Manitoba Dragoons. Hij was 32 toen The Beatles het album Rubber Soul uitbrachten en Bob Dylan elektrisch ging. Roger heeft echter nog één grote droom.
"Ik heb een wondermooi leven achter de rug en ben dankbaar voor alles wat me is gegeven. Toch heb ik nog één laatste wens: Sluis zien branden. Vanop de top van het Belfort, met een goeie trappist in de hand." Volgens Roger zou zijn leven dan compleet zijn.
Traditie
Het ruïneren van Sluis is een leuke historische traditie die al sinds de zestiende eeuw meegaat. "Tijdens de Tachtigjarige Oorlog was het handelsleven in Brugge nagenoeg volledig stilgevallen", legt historicus Ken de Skittery uit, "daarom hielden de Brugse handelaars zich maar bezig met petanque, maar dan met kanonnen vanaf de Vesten. Toen Edouard Lepouter echter veel te ver mikte, had hij per ongeluk het Belfort van Sluis mee. En omdat elk huis in Sluis indertijd uit koeienmest bestond, stond het stadje onmiddellijk in lichterlaaie." Het inferno werd door de Bruggelingen erg warm ontvangen en tot op de dag van vandaag spreekt men nog steeds over de eerste "Wintergloed".
Doorheen de eeuwen werd Sluis verschillende keren volledig door de vlammen verslonden, tot groot jolijt van de Bruggeling. "Tijdens de winter van 1811 was Napoleon op bezoek in Brugge, maar die was al snel uitgekeken op de eentonige kerstmarkt. Toen hij de locals bezig zag met een spelletje kanonpetanque, wilde hij heel graag ook eens proberen. Het artilleriegenie Bonaparte raakte meteen de Sint-Janskerk in Sluis en zette het hele stadje in vuur en vlam." De keizer werd prompt tot ereburger van Brugge geslagen en kreeg een abonnement op de Club aangeboden.
Het is intussen al meer dan 200 jaar geleden dat we Sluis de kans hebben gegeven om vanaf nul te beginnen. "Daar zou ik verandering in willen brengen", aldus de moedige Roger. Benieuwd of burgemeester De fauw opnieuw enkele kanonnen ter beschikking stelt van de bevolking om deze hartverwarmende traditie te kunnen verderzetten.
