Opvallend nieuws vanuit het Brugse stadhuis deze ochtend: verschillende Brugse politici voelen zich geviseerd en vinden dat er maar al te vaak fake news over hen wordt verspreid, en dat er over het algemeen teveel wordt gelachen met de politiek.

Anti-politiek

Sommigen gaan zelfs zover om het 'anti-politiek' te noemen, maar wij zijn helemaal niet tegen de politiek, wij zijn tegen de Cercle en het gebrek aan betekenisvolle tijdritten in grote rondes.

Wij bij de Brugse Stem nemen deze kritiek echter ter harte en zullen vanaf heden het nodige doen om niet langer kritisch over de Brugse lokale politiek te schrijven. Terwijl de lokale politiek in het verleden eerder een mikpunt van spot was voor onze doorwinterde en betrouwbare redactie, zal ze vanaf nu onze bondgenoot zijn.

Moeilijke keuze

Deze beslissing dringt ons echter nog een moeilijke keuze op: welke kant kiezen wij in deze eeuwenoude strijd? In deze tijden van apocalyptisch narcisme, in deze eind-tijden. Tijdens het ontrafelen van ons maatschappelijk raderwerk, en het verkavelen van onze humanistische fundamenten. In deze tijden kiezen wij uiteraard voor het bastion van de hoop, het lichtend baken in tijden van duisternis: de CD&V.

Daarom kondig ik, Kenny Dezeugstecker, met veel trots aan dat Janne Narten en ik bij de volgende verkiezingen de lijst van de CD&V in Brugge zullen trekken. Bevestiging hierover zal binnenkort volgen via uittredend burgemeester Dirk De fauw die dan ook heel graag een stap opzij zet.

Genoeg voeling

Een tweede beslissing die zich opdringt is: waarover zullen we nu moeten schrijven? Gelukkig hebben wij genoeg voeling met de gewone Bruggeling (gelukkig niet te veel, wij wonen tenslotte helemaal niet in Brugge) om voldoende verhalen te blijven brengen. Wij zullen ons volop blijven inzetten om de modale, hardwerkende Bruggeling volledig te kakken te zetten.

Jozef Dewachter (96), de voorzitter van het erfgoedcomité 'Den Blijde Intrede', bijvoorbeeld. Jozef heeft zijn hele leven lang gewerkt bij de rijkswacht, en is nu twintigvoudig overgrootvader. Eergisteren is hij over een scheve stoepsteen gevallen en heeft hij zijn twee benen en zijn volledige gebit gebroken. Normaal gezien zouden we hier een scherp en diepgaand artikel over het beleid van de stad schrijven, maar niet langer: Jozef mag zijn tandjes tellen, de loser.