René Dewinter (73) heeft een wel erg opmerkelijke ontdekking gedaan in zijn woning in de Sint-Clarastraat. Terwijl René de muren opliep uit verveling, ontdekte hij een verborgen deur die naar een geheime ruimte leidt. In die ruimte zijn allerlei historisch waardevolle artefacten opgeslaan.

"Ongelofelijk", reageert Dewinter, "dit had ik nooit verwacht. Ik wist dat dit huis oud is, ik woon hier tenslotte al meer dan veertig jaar, maar ik wist niet dat dit huis nog geheimen voor me verborgen hield." In de geheime ruimte vond René zijn favoriete oude ruitjeshemd en zijn paarse broeksriem van Anderlecht, die hij lang geleden als verloren had opgegeven. Naast de persoonlijke vondsten was er een ook een wasmachine aanwezig en een stoffige vrouw die schijnbaar nog leefde. "René, verdomme!", schreeuwt ze onverwacht uit. René schrikt.

De vrouw claimt dat ze al meer dan veertig jaar is getrouwd met de heer Dewinter, en dat ze zich enkel in het waskot bevond om een lading in de droogkast te zwieren. "Dat kan kloppen", bedenkt René zich, die desondanks het archeologiemuseum heeft opgebeld om te zien of ze niet geïnteresseerd zijn. René vervolgt: "ik ben getrouwd, maar om te zeggen dat dat een grote impact heeft gehad op mijn leven-" - "René, godverdomme!", krijst de mysterieuze vrouw hem na.

Wat is historisch erfgoed?

Wat geldt dan als historisch erfgoed, vraagt men zich af. "Als het van steen is, dan is het meestal wel historisch in Brugge", verklaart professor Dumolyn van de Universiteit Gent. "Zoals ik ook in mijn boek 'Brugge: historische stad maar wtf' (Sterck & De Vreese)  uitleg, de meeste huizen waren houten huizen, behalve Sint-Pieters. Daar bestonden de huizen voornamelijk uit koeienmest. Daarom dat stenen huizen nu over het algemeen als uniek worden beschouwd."